အျမင္ Perceptions သည္စိတ္ကိုထိန္းေက်ာင္း၏။
အျမင္တရားဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔စိတ္ေန သေဘာထားေတြ၊ အေတြးေတြကို ပံုေလာင္းေပးတတ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔အျပဳအမႈေတြကို ထိန္ေက်ာင္းျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။(စကၡဳအျမင္ကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊စိတ္အျမင္Perceptionsကိုေျပာတာပါ၊ အရာရာကိုအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုတဲ့အျမင္၊သေဘာေပါက္တဲ့အျမင္ပါ။)
တစ္ခါတံုးကပါ----
အမွန္ေတာ့ဒီလိုဥပမာမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနစဥ္နဲ႔အမွ် ႀကံဳေတြ ႏုိင္္ပါတယ္။
တစ္ခါက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မီယစံ ေျမေအာက္ဘူတာမွာရထားေစာင့္ ေနတံုး လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကေလးတစ္သိုက္ေရာက္လာပါတယ္။
အဲဒီလူက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မီယစံ ေဘးမွာ လာထိုင္ျပီး ငိုင္ေနတယ္၊ ကေလးေတြက ေတာ့ ဆူညံဆူညံ ရန္ျဖစ္ႀက ၊ဆဲႀကဆိုႀကနဲ႔ အရမ္းစိတ္ညစ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ဒီထဲမွာ စပိုက္တာမင္း လို၀တ္ထားတဲ့ ကေလးက အဆိုးဆံုးဘဲ။
သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္စီက သတင္းစာလုယူတဲ့အထိ ကဲတက္လာတယ္။
မီယစံေပၚကို ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီေတြ ဖိတ္ဆင္ကုန္တယ္။
"ခင္ဗ်ား ကေလးကို နည္းနည္းႀကည့္ထိမ္းပါဦးဗ်"လို ေျပာေတာ့ သတိလစ္ရာကေနျပန္သတိရလာသလိုမ်ိဳးနဲ႔ ..ဟုတ္ကဲ့ဗ်ာ၊ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခုဘဲ ေဆး႐ုံကျပန္လာတာပါ ၊သူတို႔အေမခုေလးတင္ပဲေဆး႐ုံမွာ ဆုံးသြားတယ္။ကြၽန္ေတာ္လည္းစိတ္႐ႈပ္ ျပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ ကေလးေတြလည္းစိတ္႐ႈပ္ေနႀကတယ္..
ဒီစကားႀကားရေတာ့ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္။
ကေလးေတြ အေမ အခုဘဲဆံုးသြားတယ္ဆိုပါလား။
ခုနက ကေလးေတြအေပၚ စိတ္ဆိုးေဒါသျဖစ္တာ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားတယ္။
လူႀကီးအေပၚေရာ ကေလးေတြအေပၚပါ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၀င္စားလာျပီး သနားသြားတယ္။
ခုနကစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တာေတြေပ်ာက္သြားတယ္။
အျမင္ေျပာင္းသြားတယ္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လိပ္ျပာမလံုျဖစ္မီတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဆင္းမဲ့ ဘူတာမ ေရာက္ခင္ တစ္ဘူတာႀကိဳျပီးဆင္းလိုက္တယ္၊ အဆင္းမွာ ဟိုလူႀကီး ရဲ႔ ခပ္ယဲ့ယဲ့အျပံဳးကို ျမင္လိုက္ေသးတယ္။
ေနာက္ကေန ေျပးလိုက္လာ တဲ့ မီယစံ ရဲ႔ ေဒါက္ဖိနပ္သံဟာကြၽန္ေတာ့္
ႏွလုံးခုံသံကို စီး၀ါးလိုက္ေပးေနသလိုပါဘဲ...
ကြၽန္ေတာ္ နဲ႔ မီယ ေတာ္ေတာ္ႀကာေအာင္စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ ေ၀းေအာက ္အတိုင္းလမ္ေလွ်ာက္ထြက္လာႀကတယ္။
ျမန္မာျပည္က မိဘႏွစ္ပါးကိုသတိရလိုက္တယ္။ အေျခအေနရ မိဘနဲ႔ ခြဲေနရေပ မဲ့ ငါ့မွာ အေဖ၊အေမ ဆိုတာ႐ွိတယ္ ။
ဟိုကေလးေတြမွာ ေလာေလာ လတ္လတ္ႀကီး ေခၚစရာ အေမ မရိွေတာ့ပါလားေပါ့။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ မီယစံ လည္း သူ႔မိဘေတြကိုသတိရမိပါတယ္တဲ့။
ျပီးေတာ့ မီယက ျပံဳးျပီးေတာ့ဆက္ေျပာလိုက္ေသးတယ္....
"အေျခအေနအမွန္ကို သိရလို႔ အျမင္မွန္ကိုေျပာင္းႏုိင္ေပမဲ့ အေျခအေနအမွန္ကို မသိတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဘယ္လိုေျပာင္းမိမွာလဲ။ ကိုယ့္အျမင္ကိုယ့္အစြဲနဲ႔ သ႔ူအျမင္သူ႔အစြဲ ပဋိပကၡျဖစ္႐ုံဘဲတဲ..."
အဲဒီေန႔ကဘဲ အလွပတစ္ခုကို ႐ွာေတြ႔ခဲ့တယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့
ေကာ္ဖီေပေနတဲ့ အျဖဴေရာင္႐ွပ္ နဲ႔ မီယဟာ ခါတိုင္းထက္ပိုလွေနတယ္ဆိုတာကို သတိထား လိုက္မိတာပါဘဲ။
(မႏၱေလးျပန္ေရာက္ျပီး လမ္းထိပ္ကဆိုက္ကားဆရာႀကီးနဲ႔ကေလးတသိုက္ေက်ာင္းႀကိဳ၊ေက်ာင္းပို႔ ျမင္လိုက္ေတာ့ ..ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲ က်ည္ဆန္ရထားႀကီးခုတ္ေမာင္းသြားၿပီး မီယ ရဲ႔ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးကို ႐ုိးသားစြာ သတိရလိုက္ပါတယ္။)
